Team 3 verdwaalt in grote boze strohalmenbos dankzij het winstgevaarspook (2 april)
Op 1 april 2015 begaf team 3 zich naar het degradatiefeest in de groene hel op Zuid. Helemaal gerust konden we er niet op zijn, want hoewel onze uitgangspositie met een 5e plek voor aanvang van de laatste ronde redelijk comfortabel was, was verlies tegen Spijkenisse 2 zo goed als dodelijk. Gelijkspelen was het devies. Daarnaast waren er nog 2 tamelijk onwaarschijnlijke strohalmen, waar bij winst van Shah Mata op CE4 of verlies van Fianchetto met 1-7 ons nog zou redden, mochten we met (klein) verschil van Spijkenisse verliezen.
Co-piloot Paul Dekker viel in voor Alek Dabrowski, zoals vrijwel alle aanwezige teams wel invallers nodig hadden. Wat zou het mooi geweest zijn als Paul ook het derde uit de brand kon helpen, zoals het tweede anderhalve week geleden...

Het begin liep onheilspellend slecht. Joop ging met zwart en 1 biertje teveel op op buigen of barsten spelen en moest na een uurtje al bakzeil halen tegen Rob Kalkman. Gelukkig stond toen het huizenhoge toreneindspel van Leo de Jager tegen Erik in ‘t Groen al op het bord. Materieel stond het gelijk, maar Eriks pionnenstructuur stond vrijwel garant voor Leo’s punt. Na wat niemendallige remisetjes van Keet en Fung kwam die gelijkmaker voor Leo gelukkig vrij vlot. Ondertussen had Arend al een pion gewonnen bij Fabian van Buuren en was er op de overige borden nog weinig aan de hand. Tijd genoeg dus om eens een kijkje bij CE4 tegen Shah Mata te nemen. CE4 bleek voortvarend te starten en stonden ook voor in de tussenstand, dus die strohalm stond op ½7. Die andere strohalm, Fianchetto, leek nog levend, want zij hadden tot dan toe slechts 2 halfjes gescoord tegen CSV.

Terug naar de wedstrijd. Fabian offert volkomen incorrect een stuk en knoopt zichzelf even later helemaal op. Arend is dit seizoen ver boven zichzelf uitgestegen, dikverdiend topscorer en zelfs onze enig speler met een positieve score! 3-2 vóór dus, nog 3 partijen te gaan, niets aan de hand.
De moeilijkste was voor Mark. Er dreigde een toreneindspel met meer isolani dan Paul de Freytas. Maar wel met 20 minuten meer op de klok dan Paul, die er nog 6 overhad. Bob stond slechts een fractie minder, maar met de helft minder tijd als Joey Brokaar. Nu is het met dergelijke toreneindspelen zo, dat als je ze wil winnen, lopen ze geheid remise, maar als je ze remise moet houden met zoveel op het spel, dan kan het spoken. Zeker is dat Bob en Mark in een niet te benijden positie zaten.
Even voordat Arend zijn punt binnenhaalde, leek een remiseaanbod van Paul Dekker in zijn gelijkstaande stelling tegen Ivan Deceuninck nog een goede zet. Maar toen de donkere wolken zich boven de stellingen van Bob en Mark zich per zet bleven opstapelen, sloeg het noodlot toe. Met licht suïcidale neigingen deed Paul ineens een nagenoeg winnende zet. Plotseling was er sprake van winstgevaar, zoals iemand het met gevoel voor ironie iets anders verwoordde. Toen sloeg het noodlot toe. Paul biedt remise aan. Wat een paar ogenblikken geleden nog volkomen aannemelijk leek, was nu geheel misplaatst. Beter was geweest om deze partij in de lucht de houden en eerst maar eens af te wachten wat er bij Bob en Mark zou gebeuren. Consternatie in het Spijkenissekamp. Moest deze remise wel aangenomen worden? Weer een halfje dichter bij de afgrond? Na een tergend lange denkpauze besloot Ivan terecht dat de kans op een nul veel te groot was (3½-2½).

Nu werd de druk voor Bob en Mark immens groot. Tijdachterstand voor Bob flink opgelopen, terwijl de tijdvoorsprong van Mark zienderogen slonk. Een blik op de laatste strohalmen. Fianchetto had zijn laatste benodigde halfje binnen en was safe (Red: Fianchetto verloor met 2-6 en zou onder team 3 en Spijkenisse zijn geëindigd wanneer team 3 4-4 zou spelen). CE4 stond met 3-2 voor, maar de resterende stellingen waren zo goed als alle gewonnen voor Shah Mata! Daarvan wist alleen Franka die tegen Sascha te winnen. De rest werd in kennelijke tijdnood om zeep geholpen. Een na laatste strohalmpje geknakt.
Steeds verder bergafwaarts ging het ondertussen bij Bob en Mark. Niet alleen allebei in tijdnood, maar nu in objectief verloren toreneindspelen. Zelfs de geruststellende aanwezigheid van Bobs vader bood nu geen soelaas meer (Bob werd na afloop bozig) en Mark zou erg veel baat hebben bij wat meer pokerface. Paul de Freytas kreeg zichtbaar vleugels doordat Marks dunk van eigen stelling met bakken van zijn gezicht te scheppen viel (3½-4½). Als troost voor Bob en Mark moet wel gezegd worden, dat niemand van ons het beter gedaan zou hebben in deze omstandigheden. Een hele schrale, maar toch. Een beschrijving van de terminale fases kan achterwege blijven. Er restte weinig anders dan Spijkenisse te feliciteren met hun behoud; de opluchting daar was groot.

Drama en spanning genoeg deze ene april. Met het bloed in de aderen gestold, moest gejuich van supporters Spaan, Leo vD, Arnold en oppermeester Arrian uitblijven, helaas pindakaas. Ik denk dat ik komend weekend maar eens aan een kruis ga hangen en mijn ontslag afwachten. Maar of ik weer op ga staan, valt nog te bezien. (stookteek)

   Spijkenisse 2           1902 - RSR Ivoren Toren 3      1863 4½ - 3½
1. Rick van der Pluijm     2002 - Herman Keetbaas         1973 ½  - ½
2. Bjorn Verstraate        1907 - Michael Fung            1898 ½  - ½
3. Joey Brokaar            1902 - Bob Hoos                1883 1  - 0
4. Fabian van Buuren       1950 - Arend Bongers           1773 0  - 1
5. Paul de Freytas         1948 - Mark Beijen             1825 1  - 0
6. Rob Kalkman             1803 - Joop Klijn              1867 1  - 0
7. Ivan Deceuninck         1863 - Paul Dekker             1763 ½  - ½
8. Erik in 't Groen        1840 - Leo de Jager            1924 0  - 1