Wijk aan Zee met Arnold en Wijnand - deel 2 (3 februari)
In de afsluitende alinea van het eerste verslag waarschuwde ik reeds voor overspannen verwachtingen over de afloop van wat na 6 ronden nog een glorieus toernooi voor de ouwe Dob leek te worden. De 4 punten uit 6 waren dan ook bovengemiddeld, 3 of zelfs 2½ punt hadden geen wenkbrauwen doen fronsen. Nu het toernooi voor mij echter eindigde met 4 uit 9 voelt u wel dat ik veel heb uit te leggen. Ik heb dan ook liever dat u deze eerste alinea overslaat om over te gaan tot de jubelende zinsneden over het succesvol opereren van Arnold, die langzamerhand met recht een echte grote genoemd mag worden. Voor degenen die toch nog dit gedeelte willen uitlezen: ik heb voldoende gewaarschuwd, u verprutst uw tijd. Nee en nogmaals nee, ik ga hier niet de schuld geven aan de prakjes die ik dagelijks door Arnold kreeg voorgezet in het natuurvriendenhuis, ofschoon de valse schijn wel wordt gewekt doordat mijn slechte resultaten mooi samenvielen met het verteren van die avondlijke eenpans-exercities. Ook ga ik niet met de beschuldigende vinger wijzen naar de fysieke inspanningen door Arnold aan mij opgelegd vanwege het na de 6e ronde plaatsvindende, door hem zo begeerde bezoek aan het Tropenmuseum in Amsterdam dat bovenal afgesloten werd met maaltijd in een dubieus Chinees restaurant. Ook Spaan was hier trouwens bij, en je kunt je afvragen of het toeval mag heten dat hij de afgelopen vrijdag er vanaf heeft gezien een partij te spelen.

Hoe we het echter ook wenden of keren: mijn droevig resultaat moet in hoge mate te wijten zijn aan een catastrofale collaps van het centrale zenuwstelsel, mogelijk gemaakt door een combinatie van onverwachte ervaringen. Een puntenaantal dat boven mijn ambachtelijk gemiddelde uitkwam gevolgd door twee achtereenvolgende nederlagen zijn toch ervaringen waarmee nog grotere schakers als ondergetekende geveld zouden worden.

Dan nu snel over naar Arnold. Eenieder die Arnold de laatste maanden op de club heeft gevolgd weet dat er iets met Arnold is gebeurd. Plotseling blijkt hij te kunnen schaken waardoor o.a. coryfeeën als Michael Fung en de toch niet misselijke Bob Hoos van een ijskoude kermis thuis kwamen na hun ontmoeting met Arnold. Arnold wist zich met een rating van ver onder de 1600 te handhaven in groep 2, wat wereldnieuws had moeten zijn maar door het provincialisme van onze schaakvereniging slechts als een lokale absurditeit werd beschouwd. Enfin, de verwchtingen konden niet hoog genoeg gespannen zijn voor zijn optreden in Wijk aan Zee tussen allemaal mannen met een rating van dik onder de 1600 punten. Maar Arnold trapte niet in de valkuil van die verwachtingen: hij zorgde met een bescheiden score van 3 uit 6 ervoor dat zijn gedaanteverwisseling noch bij de deelnemers in zijn groep noch bij zijn bezoekende clubgenoten opviel. Na het bezoek aan de hier al gereveleerde Chinees veranderden de zaken echter drastisch. Met een krachtig slotakkoord van 2 uit 3 kwam hij uit op 5 uit 9, zodoende een keurige gedeelde 3e plaats samen met de in deze contreien ook wel bekende Simon van Beek. Er zit nog meer in, dat durf ik wel te profeteren. Als Arnold zich volgend jaar plaatst voor de mineurgroep zal hij toch gedwongen worden zijn bescheiden imago aan de werkelijkheid aan te passen, die van een schaker die weet wat hij kan. Ik verheug me erop volgend jaar deze voorspelling in vervulling te zien gaan want dat zou betekenen dat ik me weer een jaar aan de verzorgende tucht van Arnold mag onderwerpen wat mij - in weerwil van de bovengenoemde resultaten - toch prima bevallen is! (Wijnand)

Arnold samen met RSB-coryfeeën Simon van der Beek, Ab Scheel en Frans Maas. Simon en Frans speelden in dezelfde poule als Arnold.